Film jest dobry, zestarzał się przyzwoicie, ale nie jest pozbawiony wad.
Począwszy od niemal nieistniejącej linii fabularnej - ot, dostajemy po prostu oddział komandosów, którzy zostają pozostawieni sami sobie w walce z bliżej nieokreśloną jednostką. Plot twist jest generalnie beznadziejny, i film bardziej ogląda się jak grę komputerową. Nie oznacza to natomiast, że nie potrafi on zbudować napięcia - w pewnym momencie dżungla robi się naprawdę gęsta i klaustrofobiczna, widmo ataku doskonałego zabójcy z każdej możliwej strony i w każdym możliwym momencie wprowadza efekt wiecznego niepokoju, co o dziwo załoga przypakowanych zakapiorów, niekiedy dzierżących nawet po dwie spluwy jednocześnie potrafi oddać całkiem nieźle. Szczególnie dobrze w tym aspekcie wypada Mac, który w pewnym momencie wręcz odchodzi od zmysłów.
Nie sposób jednak przy okazji minusów pominąć tutaj udźwiękowienia - zarówno muzyka, jak i wszelakie okrzyki są po prostu fatalne, źle dobrane i słabe, potrafiące wzbudzić niekiedy nawet delikatny uśmieszek zażenowania.
Kolejnym minusem, jest to, jak finałowe sceny czynią z Predatora, króla dżungli w której się znajdujemy, totalnego amatora, niepotrafiącego dostrzec Arnolda unoranego w jakimś błocku. Czy to błoto miało jakieś magiczne właściwości, czy ja coś przegapiłem - nie wiem, ale jest to dla mnie absurdalne, tak samo jak ogólne ugrzecznienie Predatora w finale. No przecież halo, on potrafił przez cały ten czas bezszelestnie przedostać się w szeregi grupy wykwalifikowanych komandosów i bez problemu jeden po drugim ich bezszelestnie mordować.
Co do samego antagonisty - niesamowite wrażenie zrobił na mnie po zdjęciu maski. Nawet nie wyobrażam sobie, jakie to musiało być przerażające te kilkadziesiąt lat temu, skoro teraz, w 2023 mnie ta scena niemal wgniotła w kanapę, po prostu wow. Szkoda natomiast że o nim samym wiemy tak niewiele, żeby nie powiedzieć nic.